چەت ئەلگە ھەۋەس قىلغۇچىلارغا سۆز

راخمان ئاۋۇت

«ﺋﺎﺟﺎﻳﯩﭗ ﻳﻪر» دەﻳﺴﻪن ﭼﻪت ﺋﻪﻟﻨﻰ،
ﻳﺎﻏﺎﻣﺪﯨﻜﻪن ﻗﯩﺰﯨﻞ رەﯕﻠﯩﻚ ﻗﺎر؟
ﻳﺎﻛﻰ ﻗﯘﻳﺎش ﻏﻪرﭘﺘﯩﻦ ﭼﯩﻘﯩﭗ،
ﺑﻮلاﻣﺪﯨﻜﻪن ﻛﯜﻧﺪﯨلا ﺑﺎﮬﺎر؟

ﺗﯩﻠﯩﯔ ﺗﯘرۇپ ﺑﻮﻟﯩﺴﻪن ﻛﯧﻜﻪچ،
ﺋﯚز ﮔﯧﭙﯩﯖﻨﻰ ﺋﯧﻴﺘﺎﻟﻤﺎي راۋان.
ﻳﯘرت ﻣﯧﮭﺮﯨﮕﻪ زار ﺑﻮﻟﯘپ ﻗﻪﻟﺒﯩﯔ،
ﺟﯩﺴﻤﯩﯔ ﺑﯩﮭﻮش ﺑﻮلار ﺑﯩﮕﯘﻣﺎن.

ﻣﯩﺴﻜﯩﻨﻠﯩﻜﻨﯩﯔ ﮬﻪﺳﺮﯨﺘﻰ ﭼﻪﻛﺴﯩﺰ،
ﻗﯩﺰﯨﻘﻤﺎﻳﺪۇ ﮬﯧﭽﻜﯩﻢ ﺳﯩﺮﯨﯖﻐﺎ.
ﻧﻪﭼﭽﻪ ﻣﻪرﺗﻪم ﺳﯚﻳﮕﯜڭ ﻛﯧﻠﯩﺪۇ،
لاي ﻛﻮﭼﯩﺪا ﻗﺎﻟﻐﺎن ﺋﯩﺰﯨﯖﻐﺎ.

لاي ﺳﯘ ﺋﯩﭽﻜﯜڭ ﻛﯧﻠﻪر ﺋﻮﭼﯘﻣلاپ،
ﻗﻪﮬﯟە ﺋﯩﭽﯩﭗ ﻳﺎﺷﺎﻳﺴﻪن ﺑﯩﺮاق.
ﺋﯚي ﻟﻪﻏﻤﯩﻨﻰ ﺋﻪﺗﻤﻪس ﺷﻪﮬﻪردە،
ﺑﻮﻟﻜﺎ ﺑﯩﻠﻪن ﻳﯩﻐلاﻳﺪۇ ﻗﻮرﺳﺎق…

ﺗﺎﭘﺎﻟﻤﺎﻳﺴﻪن ﺳﻪﮬﺮاﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻦ،
ﺳﺎﯕﺎ ﺗﻮﻧﯘش ﻛﯚﻛﻠﻪم ﮬﯩﺪﯨﻨﻰ.
ﭼﯜﺷﻠﯩﺮﯨﯖﺪە ﭼﯩﻠلاﻳﺪۇ ﺧﻮراز،
ﺳﯧﻐﯩﻨﺪۇرار ﻛﺎﻛﻜﯘﻛﻨﯩﯔ ﺋﯜﻧﻰ.

ﺑﺎي ﺑﻮﻟﺴﺎﯕﻤﯘ ﻛﻪﻣﺒﻪﻏﻪﻟﺪۇرﺳﻪن،
ﺋﯚز ﻳﯘرﺗﯩﺪﯨﻦ ﻛﻪﭼﻤﻪس ﮔﺎداﻳﺪﯨﻦ.
ﭼﯩﻘﺎﻟﻤﺎﻳﺴﻪن ﺗﯩﺮﻛﯩﺸﯩﭗ ﻣﻪﯕﮕﯜ
ﻏﯧﺮﯨﭙﻠﯩﻘﻨﯩﯔ ﻗﻮرﺷﺎۋﻟﯩﺮﯨﺪﯨﻦ.

ﻳﺎﯕﺮﯨﻤﺎﻳﺪۇ ﮬﻪﻳﯟەت ﺷﻪﮬﻪردە،
ﻳﯩﻠلار ﺋﯚﺗﺴﻪ ﻣﯘﻗﺎم ﺳﺎداﺳﻰ.
ﮬﯧﻴﺖ – ﺑﺎﻳﺮاﻣلار ﺋﯚﺗﻪر ﻣﺎﺗﻪﻣﺪەك،
ﺋﺎﯕلاﻧﻤﯩﺴﺎ ﺋﯘﻳﻐﯘر ﻧﺎۋاﺳﻰ.

ﻗﯘﻟﯩﻘﯩﯔ ﺳﻪﻧﺪﯨﻦ ﺑﻮﻟﯩﺪۇ ﺑﯩﺰار،
ﻳﺎﻗﻤﺎي ﻳﺎﺗﻨﯩﯔ ﺷﯧﺮﯨﻦ ﺳﯚزﻟﯩﺮى.
ﺋﯘﻳﻐﯘر ﻗﯩﺰدﯨﻦ ﺟﻪﻟﭙﻜﺎرﻣﯩﻜﯩﻦ
ﻳﺎۋروﭘﺎﻧﯩﯔ ﻛﯚﻛﻜﯚز ﻗﯩﺰﻟﯩﺮى؟!